Valk & Uil biedt nieuw perspectief aan dyslectische volwassenen

Aanpak

Met de aanpak van Valk&Uil wordt de dyslexicus zich bewust van zijn/haar sterke kanten, en hoe hij/zij die effectief kan inzetten bij het lezen, schrijven, het communiceren met "de anderen" en het organiseren van hun studie en leven. Docenten en professionals van Universiteiten, ROC's en Penitentiaire Inrichtingen krijgen via het docentenboek ALIPPE uitgelegd hoe het "anders denken en leren" te herkennen is, en hoe men hun lessen en begeleiding op redelijk eenvoudige manier "dyslexievriendelijk" kan maken.

Eigen visie

Een eigen visie op dyslexie kwam tot stand op basis van zowel de ervaringen met dyslectische volwassenen in workshops en coaching als via het bestuderen van literatuur. Boeken als "Dyslexia at the workplace", "De gave van dyslexie" (Ronald Davis) gaven de eerste steun aan de overtuiging dat het bij dyslexie over meer gaat dan moeite met lezen en schrijven. Dit werd meer wetenschappelijk onderbouwd door "het handboek dyslexie" (Sally Shaywitz); "Proust and the Squid"(Marian Wolf); "Dyslexia in Adults" (Gavin Reid) en "Dyslexic Advantage" (Brock + Fernette Eide) .

Historie

In 2003 ondersteunde Jan van Nuland als ervaringsdeskundige (dyslecticus en afgestudeerd informaticus) een training van Nel Hofmeester voor de VU.
Als Valk&Uil werd er voor de TU Delft een cursus gestart voor dyslectische studenten. Uitgaande van het concept deze cursus, zijn er voor veel onderwijs instellingen (*1) trainingen voor studenten verzorgd.

In 2004 startte de Hogeschool Windesheim haar dyslexie ondersteuningsproject na een tweetal Valk&Uil dyslexie workshops voor professionals. Op basis van deze ervaring werd een dyslexietraining voor docenten en begeleiders ontwikkeld.
Er volgden vele informatie middagen en trainingen voor docenten, studentendecanen en studiebegeleiders(*2) van universiteiten en hoge scholen.

Slimmer dan je Baas

De Stichting Dyslexie Nederland vroeg aan Sjan Verhoeven en Jan van Nuland om hun inmiddels unieke deskundigheid op het gebied van dyslexie bij volwassenen om te zetten in een boek. Het boek "Slimmer dan je baas, dyslexie op het werk" kwam tot stand via de schrijfkaliteiten en tomeloze inzet van "ghost writer" Fiona van Schendel en werd over de laatste hobbels getrokken door de helaas veel te vroeg overleden schrijfster Frederieke Hijink.

(*1) Erasmus Universiteit Rotterdam, TU Delft, Leiden Universiteit, Universiteit Utrecht, Universiteit Maastricht, Universiteit Tilbur, Open Universiteit, AVANS Hogeschool, HAS den Bosch, Saxion Hogeschool

(*2) Erasmus Universiteit Rotterdam, Leiden Universiteit, Universiteit Utrecht, Radboud Universiteit Nijmegen, Universiteit Tilburg, Windesheim Hogeschool, Hogeschool Arnhem Nijmegen, AVANS Hogeschool, HAS den Bosch, Saxion Hogeschool, Haagse Hogeschool.

De naam Valk & Uil komt van:

Elk meent zijn uil een valk te zijn,

een oud spreekwoord wat betekent:

ieder houdt het zijne (zijne kinderen, zijn werk, zijn liefje) voor uitnemend;

latijn: quisquis amat ranam, ranam putat esse Dianam;
fries: elts mient dat syn ûle in falk is of ook:
fries: elts hâldt syn eigen protter (spreeuw) for in lyster.

Ook een uil wordt, evenals de valk, gebruikt voor de vogelvangst; Vandaar dit spreekwoord, dat wordt aangetroffen bij Spieghel, 285; Cats I, 417:

Siet! 's vrijers gunstigh oogh dat kan de schoonheyt maken;
Elck acht sijn uyl een valck, en boven eygen mal,
Soo wil men dat het volck het soo geloven sal.

Zie ook Smetius, 189:
Eenen jeghelicken dunckt sijn uyltjen, een guyltjen;

bl. 265:
Elck een dunckt sijn uyltje een duyfjen te zijn;

De Brune, 43; 462; Bank. I. 282; Pasquilmaecker, 28:
Ider meent toch syn Uyl een Valck te sijn,
en heeft sijn liefje lief, schoon wasse besnot;

Paffenrode 76; Rotgans, Boerekermis (anno 1790), bl. 33:
Elk noemt zijn Uil een Valk, zijn koekoek Nachtegaal;

Tuinman I, 83; Sewel, 807:
Elk meent dat zyn uil een valk is, every one thinks his own geese swans (ook every mother thinks her sprats are herrings);

Harreb. II, 350; Antw. Idiot. 1279:
iederen uil meent dat zijn jongen valken zijn;

Joos, 176:
ieder uil meent zijn jong een valk te zijn;

en vgl.
het hd. jeder hält seine Eule für einen Falken oder jeder sieht seine Eule für eine Nachtigall an,

dat herinnert aan De Brune, Bank. I, 379:
Elck meent, dat zijn koeckoeck fraeyer zinght, als een anders nachtegael.